28 maja - Dzień Skupienia

Uśmiechnięty Święty

28 maja 2011r. obchodziliśmy 70. rocznicę osadzenia św. Maksymiliana w obozie Auschwitz. Z tej okazji w naszej parafialnej kaplicy, kościoła p.w. św. Maksymiliana Kolbe w Bielsku-Białej, odbył się Dzień Skupienia.

Na początku spotkania ks. prałat Stanisław Wawrzyńczyk, proboszcz parafii, przywitał przybyłych gości. Swoją obecnością zaszczycili nas Członkowie Międzynarodowej Rady Rycerstwa Niepokalanej: prezes - Raffaella Aguzzoni, Misjonarka Niepokalanej Ojca Kolbego, oraz br. Francois Godeferd OFMConv z Francji, sekretarz. Przyjechali oni do nas wraz z o. Piotrem Cuber, Asystentem Rycerstwa Niepokalanej krakowskiej Prowincji Franciszkanów. W Dniu Skupienia uczestniczył również Jerzy Kupnicki, prezes MI diecezji bielsko-żywieckiej.


Konferencję „Świadectwo życia i świadectwo śmierci św. Maksymiliana, męczennika” wygłosił ks. Jacek Pędziwiatr, Asystent Rycerstwa Niepokalanej diecezji bielsko-żywieckiej. Przygotował on prezentację multimedialną na temat dawania świadectwa na wzór naszego Patrona. Jak podkreślił, najdoskonalszym świadectwem jest męczeństwo – oddanie życia za drugiego człowieka. Jednak pokazał nam również, że św. Maksymilian to nie tylko świadek-męczennik. Całe jego życie było świadectwem miłości.

Ks. Jacek przedstawił nam dekalog świadka w oparciu o życie św. Maksymiliana:

1. Świadek jest optymistą
2. Świadek nie krytykuje
3. Świadek nie potępia
4. Świadek chwyta w sieć życzliwości
5. Świadek ma otwarty umysł i serce
6. Świadek człowiekiem uśmiechu
7. Świadek ma ducha dziecka
8. Świadek jest cierpliwy
9. Świadek – całym życiem
10. Świadek człowiek godności

Jakim świadkiem był św. Maksymilian?

Świętym przez optymizm. Powstrzymywał się od krytyki, która potępiałaby bliźniego, ale cierpiał z powodu grzechu drugich.
Miał otwarty umysł i serce na wiedzę, aby bliżej poznać Boga. Wszelkie nowości – radio, kino telewizję chciał wykorzystać dla większego dobra.
Święty z uśmiechem, który głosił kazanie własnym życiem przez czynienie dobra, bo najlepsze kazanie, to poświęcić czas drugiemu człowiekowi.
Szczególną cechą św. Maksymiliana jest również spokój – nie przeklinał, nie narzekał. Współwięźniów pocieszał: „nie bójcie się tych, co zabijają ciało, ale duszy zabić nie mogą”.

„Nienawiść nie jest siłą twórczą. Siłą twórczą jest MIŁOŚĆ.”

Świadkiem powinien być każdy z nas. I nie zawsze trzeba heroicznych czynów. Czasem wystarczy być życzliwszym, uśmiechniętym. Tak jak św. Maksymiliana – świadek miłości.

Po wysłuchaniu konferencji wspólnie odśpiewaliśmy Litanię Loretańską, a następnie uczestniczyliśmy we Mszy św. Kazanie wygłosił również ks. Jacek Pędziwiatr. Powiązał on pewne wydarzenia, które pozornie nie mają nic wspólnego. Jednak „dla Pana Boga nic nie dzieje się przez przypadek”.
• 15 września 1830roku przejechał pierwszy pociąg – kolej żelazna. W listopadzie tego samego roku Matka Boża objawiła się świętej Katarzynie Labouré zostawiając mały żelazny medalik – Cudowny Medalik.
• W 1950r. Rada Europy ogłosiła konkurs na flagę Unii Europejskiej. Wziął w nim udział Niemiec, który akurat czytał o objawieniu z 1830r. Zainspirowany Cudownym Medalikiem, narysował dwanaście gwiazd na niebieskim tle i wygrał konkurs. Ostatecznego wyboru flagi dokonał Komitet Ministrów 8 grudnia 1955 roku - tego dnia czcimy Niepokalane Poczęcie Maryi.

Po Mszy św. każdy z nas otrzymał indywidualne błogosławieństwo relikwiami św. Maksymiliana, a na pamiątkę tego spotkania – obrazek z wizerunkiem Niepokalanej i naszego Patrona. Rozdaliśmy również Cudowne Medaliki, aby były „kulkami Niepokalanej” wśród naszych bliskich i znajomych.

Dzień Skupienia - nowy powiew, zastrzyk słowa, które warto zachować w sercu – tym zdaniem ks. Jacek zakończył nasze spotkanie. Życzył wszystkim zapału do naśladowania św. Maksymiliana - dawania świadectwa uśmiechem wśród naszych najbliższych. Jak określiła to jedna z uczestniczek: Był to czas, by „naładować akumulatory”:)

MATERIAŁY FORMACYJNE MAJ 2011

KOBIECE OBLICZE KOŚCIOŁA

TEKST PISMA ŚWIĘTEGO:

J 19, 25-30
A obok krzyża Jezusowego stały: Matka Jego i siostra Matki Jego, Maria, żona Kleofasa, i Maria Magdalena. Kiedy więc Jezus ujrzał Matkę i stojącego obok Niej ucznia, którego miłował, rzekł do Matki: Niewiasto, oto syn Twój. Następnie rzekł do ucznia: Oto Matka twoja. I od tej godziny uczeń wziął Ją do siebie. Potem Jezus, świadom, że już wszystko się dokonało, aby się wypełniło Pismo, rzekł: Pragnę. Stało tam naczynie pełne octu. Nałożono więc na hizop gąbkę nasączoną octem i do ust Mu podano. A gdy Jezus skosztował octu, rzekł: Dokonało się! I skłoniwszy głowę, oddał ducha.

NAUCZANIE KOŚCIOŁA

Jan Paweł II, Encyklika Redemptoris Mater, nr 46

Można zatem stwierdzić, że kobieta, spoglądając na Maryję, odkrywa w Niej sekret godnego przeżywania swej kobiecości i prawdziwego realizowania siebie. W świetle Maryi Kościół widzi w kobiecie odblaski piękna, które odzwierciedla najwznioślejsze uczucia, do jakich zdolne jest serce ludzkie: całkowitą ofiarę miłości, moc, która potrafi znieść największe cierpienia, bezgraniczną wierność, niestrudzoną aktywność, umiejętność łączenia wnikliwej intuicji ze słowem pociechy i zachęty.

Jan Paweł II, List apostolski Mulieris dignitatem, nr 27

Sobór Watykański II potwierdzając naukę całej tradycji przypomniał, że w hierarchii świętości właśnie „niewiasta”, Maryja z Nazaretu, jest „pierwowzorem” Kościoła. Ona „przoduje” wszystkim na drodze świętości, w Jej osobie Kościół „już osiąga tę doskonałość, dzięki której istnieje nieskalany i bez zmazy” (por. Ef 5,27). W takim też sensie można powiedzieć, że Kościół jest zarazem „maryjny” i apostolsko-Piotrowy.

Z PISM ŚWIĘTEGO MAKSYMILIANA:

Kim Ona? Pisma, t. 2, s. 686-687, nr 1186

Niepokalana nie miała nigdy żadnej skazy, to jest Jej miłość była zawsze najpełniejsza, bez żadnego uszczerbku. Miłowała Boga całą swoją istotą i miłość łączyła Ją od pierwszej chwili istnienia tak doskonale z Bogiem, że anioł w dniu Zwiastowania mógł Jej powiedzieć "łaski pełna, Pan z Tobą" [Łk 1,28]. Jest więc stworzeniem Bożym, własnością Bożą, podobieństwem Bożym, obrazem Bożym, dzieckiem Bożym i to najdoskonalszym z istot czysto ludzkich.


WYJAŚNIENIE TEKSTÓW:

Maryjne oblicze Kościoła
W dalszym ciągu w Materiałach Formacyjnych rozważamy scenę pod krzyżem, wpatrując się uważnie w dwie najważniejsze osoby stojące u jego stóp: Maryję – Matkę Jezusa oraz św. Jana – Umiłowanego Ucznia. Wielu teologów widzi w tej scenie zalążek rodzącego się Kościoła. Niektórzy z nich zwracając uwagę na postacie w niej występujące mówią wprost o Maryjnym obliczu Kościoła. Według nich NMP jest zarówno wzorem, jak i for-mą tego czym Kościół być powinien.

Mężczyzna i kobieta w Kościele
Kościół rzymsko-katolicki często bywa oskarżany o nadmierne dowartościowywanie roli mężczyzn w swojej hierarchicznej strukturze. Pierwiastek kobiecy w Kościele Zachodnim jest jakby odsunięty w cień, na drugi plan. Tymczasem pełna prawda o Kościele domaga się zwrócenia uwagi na jego kobiece – Maryjne oblicze. Instytucja Kościoła bez obecności pierwiastka kobiecego, który niesie ze sobą miłość, ciepło, opiekuńczość, poświęcenie, jest nieprawdziwa i niepełna.

Niewiasta z Apokalipsy
Swoje uzasadnienie teza ta znajduje w Ewangelii św. Jana, w której postacie kobiet odgrywają niezwykle ważną rolę. Szczególnie istotną w pismach Janowych jest postać Niewiasty z Apokalipsy. Egzegecie są zgodni, że Niewiasta obleczona w słońce, z księżycem pod stopami i z koroną z dwu-nastu gwiazd nad głową (zob. Ap 12, 1), symbolizuje zarówno NMP jak i sam Kościół. W apokaliptycznej wizji Nowy Lud Boży – Kościół, jest Oblubienicą Baranka - Chrystusa. Apokaliptyczny obraz Niewiasty ukazuje nam kobietę jako osobę, która w Kościele ma do spełnienie szczególnie ważną rolę, różną od roli uczniów Chrystusa. Jako Oblubienica staje się dla Kościoła wzorem Jego relacji z Chrystusem i w wypełnieniu tego zadania nikt Jej nie może zastąpić.

Linia kobieca
W Encyklice poświęconej NMP - Redemptoris Mater, Jan Paweł II ukazuje rolę Maryi w Historii Zbawienia. Papież analizując teksty natchnione, pro-wadzi do odkrycia i ukazania linii kobiecej w Biblii. Do swoich wniosków Papież Polak doszedł w oparciu o całościowe rozważanie Biblii. Zauważył on, że w ST obok linii męskiej biegnącej od Adama, poprzez patriarchów, aż do Cierpiącego Sługi Jahwe z Księgi Izajasza, biegnie również linia kobieca, biorąca swój początek od Pramatki Ewy, poprzez niewiasty ST - De-borę, Esterę i Rut, aż do wcielonej Mądrości. W NT linia Adama wypełnia się w osobie Jezusa Chrystusa, linia Ewy w osobie Maryi. Pogłębienie tej nauki znajdziemy w Liście Apostolskim Jana Pawła II o godności kobiety - Mulieris dignitatem.


ROZWAŻANIE:

Symbol Niewiasty
Według nauczania papieskiego kobieta, podobnie jak mężczyzna, została stworzona przez Boga w porządku miłości i chociaż grzech pierworodny zburzył ten porządek, to jednak go nie unicestwił, o czym świadczą słowa Protoewangelii (Rdz 3, 15) zapowiadające ostateczny tryumf Niewiasty i jej potomstwa. Tym niemniej Apokaliptyczny obraz Niewiasty uciekającej przez Starodawnym Smokiem jest zapowiedzią walki Kościoła z Szatanem, aż po kres czasów. Będzie to walka o człowieka i jego ostateczne zbawienie. W tej walce od początku do samego końca istotną rolę odgrywa Maryja – Nowa Ewa.

Godność kobiety
Patrząc na obraz Biblijnej Niewiasty- Maryi każda kobieta może odkryć swoją niezwykłą godność. W osobie Maryi każda kobieta może odnaleźć najpiękniejsze elementy swojej kobiecości: ofiarną miłość, wewnętrzną siłę zdolną znieść największe cierpienia, bezgraniczną wierność, niestrudzoną aktywność, umiejętność łączenia kobiecej intuicji ze słowem pociechy.

Kobieta w Kościele
Z Biblijnego obrazu Niewiasty każda kobieta może również odczytać swoje powołanie i miejsce w Kościele. Chociaż kobieta w Kościele nie może pełnić funkcji kapłańskich, to jednak jej powołanie jest wyższe od powołania mężczyzny. W Liście o godności kobiety papież Jan Paweł II podkreśla, że Maryja swoja godnością przewyższa wszystkich, w tym także samego Pio-tra, gdyż jako poczęta bez grzechu pierworodnego jest od wszystkich stworzeń doskonalsza. Prawdę tę na długo przed Soborem Watykańskim II mocno podkreślał w swoich pismach św. Maksymilian M. Kolbe.

Maryjny wymiar sceny pod krzyżem
Szczególnego znaczenia nabiera w tym kontekście scena pod krzyżem. W scenie tej szczególnie jasno widać bowiem podwójny: apostolsko-maryjny wymiar Kościoła. Pod krzyżem Zbawiciela stała Niewiasta – Matka i Mężczyzna – Uczeń. Z woli samego Jezusa Kościół ma podwójne oblicze: Janowe – męskie i Maryjne – kobiece. Dlatego patrząc na Kościół trzeba w nim widzieć zarówno wymiar maryjny, jak i apostolski.


PYTANIA:

1. Co daje Kościołowi jego Maryjne oblicze?
2. Czy dostrzegam w Kościele element kobiecy i męski?
3. Jakie cechy daje Kościołowi pierwiastek męski?
4. Jakie cechy daje Kościołowi pierwiastek kobiecy?
5. Jakiej postawy możemy uczyć się od Maryi naszej Matki?

PC


INTENCJA MI NA MAJ 2011

Maryjo, Królowo Polski, dopomóż nam wypełniać
Jasnogórskie Śluby Narodu,
aby Polska była prawdziwie Królestwem Twoim i Twojego Syna

Prędkość czy cel - co ważniejsze?

Elegancko ubrany mężczyzna wskoczył do taksówki, spoglądając na zegarek.
- Proszę jechać jak najszybciej - rzucił kierowcy - już jestem spóźniony. Taksówka ruszyła z piskiem opon. Szofer nie żałował klaksonu i nie oglądał się na przepisy drogowe. Po kwadransie pasażer co rusz nerwowo poprawiający krawat ocknął się nagle:
- Zaraz, a czy ja powiedziałem, dokąd mamy jechać?
- Nie - odpowiedział taksówkarz - ale najważniejsze, że jadę najszybciej, jak się da...
Co jest ważniejsze: prędkość czy właściwy kierunek?
Odpowiedź jest na pozór jasna, zwłaszcza gdy chodzi dosłownie o podróż. Ale gdyby sprawę potraktować symbolicznie, a zamiast o jeździe pomyśleć o życiu...
Cóż, pewnie okazałoby się, że dla wielu z nas o celu po prostu zapomina.
Tak jest z obietnicą zawartą w Ślubach Jasnogórskich. Ileż w nich pięknych i głębokich deklaracji, zapewnień i postanowień. I wynika z nich tylko tyle, że co jakiś czas pragniemy je ponowić, uzupełnić, jeszcze raz uroczyście obiecać.
Pragniemy być jako naród i poszczególne jednostki Królestwem Chrystusa i jego Matki. Tłumaczymy to sobie w ten sposób: Panie Jezu, bądź naszym Królem, zostań naszym Panem!
Ile razy słyszę taką modlitwę, myślę sobie, że w takim momencie Pan Jezus uśmiecha się ciepło i mówi, choć tego nie słuchamy:
- Moi drodzy, przecież Ja od zawsze jestem waszym Królem. To wy zechciejcie być wreszcie moimi poddanymi.

JMP

http://www.harmeze.franciszkanie.pl/

Beatyfikacja Jana Pawła II

Papież Benedykt XVI w uroczysty sposób ogłosił dziś Jana Pawła II błogosławionym. We mszy świętej na placu św. Piotra w Watykanie uczestniczyło blisko 1,5 mln wiernych, w tym kilkadziesiąt tysięcy Polaków.


W swoim właściwym i pełnym kształcie miłosierdzie objawia się jako dowartościowywanie, jako podnoszenie w górę, jako wydobywanie dobra spod wszelkich nawarstwień zła, które jest w świecie i w człowieku.

Jan Paweł II
Dives in misericordia 6

Po wygłoszeniu przez papieża Benedykta XVI formuły beatyfikacji Jana Pawła II, na fasadzie bazyliki watykańskiej odsłonięto portret błogosławionego.
(fot. PAP/Radek Pietruszka)

http://www.deon.pl/