28 maja 2011r. obchodziliśmy 70. rocznicę osadzenia św. Maksymiliana w obozie Auschwitz. Z tej okazji w naszej parafialnej kaplicy, kościoła p.w. św. Maksymiliana Kolbe w Bielsku-Białej, odbył się Dzień Skupienia.
Na początku spotkania ks. prałat Stanisław Wawrzyńczyk, proboszcz parafii, przywitał przybyłych gości. Swoją obecnością zaszczycili nas Członkowie Międzynarodowej Rady Rycerstwa Niepokalanej: prezes - Raffaella Aguzzoni, Misjonarka Niepokalanej Ojca Kolbego, oraz br. Francois Godeferd OFMConv z Francji, sekretarz. Przyjechali oni do nas wraz z o. Piotrem Cuber, Asystentem Rycerstwa Niepokalanej krakowskiej Prowincji Franciszkanów. W Dniu Skupienia uczestniczył również Jerzy Kupnicki, prezes MI diecezji bielsko-żywieckiej.
Konferencję „Świadectwo życia i świadectwo śmierci św. Maksymiliana, męczennika” wygłosił ks. Jacek Pędziwiatr, Asystent Rycerstwa Niepokalanej diecezji bielsko-żywieckiej. Przygotował on prezentację multimedialną na temat dawania świadectwa na wzór naszego Patrona. Jak podkreślił, najdoskonalszym świadectwem jest męczeństwo – oddanie życia za drugiego człowieka. Jednak pokazał nam również, że św. Maksymilian to nie tylko świadek-męczennik. Całe jego życie było świadectwem miłości.
Ks. Jacek przedstawił nam dekalog świadka w oparciu o życie św. Maksymiliana:
1. Świadek jest optymistą
2. Świadek nie krytykuje
3. Świadek nie potępia
4. Świadek chwyta w sieć życzliwości
5. Świadek ma otwarty umysł i serce
6. Świadek człowiekiem uśmiechu
7. Świadek ma ducha dziecka
8. Świadek jest cierpliwy
9. Świadek – całym życiem
10. Świadek człowiek godności
Jakim świadkiem był św. Maksymilian?
Świętym przez optymizm. Powstrzymywał się od krytyki, która potępiałaby bliźniego, ale cierpiał z powodu grzechu drugich.
Miał otwarty umysł i serce na wiedzę, aby bliżej poznać Boga. Wszelkie nowości – radio, kino telewizję chciał wykorzystać dla większego dobra.
Święty z uśmiechem, który głosił kazanie własnym życiem przez czynienie dobra, bo najlepsze kazanie, to poświęcić czas drugiemu człowiekowi.
Szczególną cechą św. Maksymiliana jest również spokój – nie przeklinał, nie narzekał. Współwięźniów pocieszał: „nie bójcie się tych, co zabijają ciało, ale duszy zabić nie mogą”.
„Nienawiść nie jest siłą twórczą. Siłą twórczą jest MIŁOŚĆ.”
Świadkiem powinien być każdy z nas. I nie zawsze trzeba heroicznych czynów. Czasem wystarczy być życzliwszym, uśmiechniętym. Tak jak św. Maksymiliana – świadek miłości.
Po wysłuchaniu konferencji wspólnie odśpiewaliśmy Litanię Loretańską, a następnie uczestniczyliśmy we Mszy św. Kazanie wygłosił również ks. Jacek Pędziwiatr. Powiązał on pewne wydarzenia, które pozornie nie mają nic wspólnego. Jednak „dla Pana Boga nic nie dzieje się przez przypadek”.
• 15 września 1830roku przejechał pierwszy pociąg – kolej żelazna. W listopadzie tego samego roku Matka Boża objawiła się świętej Katarzynie Labouré zostawiając mały żelazny medalik – Cudowny Medalik.
• W 1950r. Rada Europy ogłosiła konkurs na flagę Unii Europejskiej. Wziął w nim udział Niemiec, który akurat czytał o objawieniu z 1830r. Zainspirowany Cudownym Medalikiem, narysował dwanaście gwiazd na niebieskim tle i wygrał konkurs. Ostatecznego wyboru flagi dokonał Komitet Ministrów 8 grudnia 1955 roku - tego dnia czcimy Niepokalane Poczęcie Maryi.
Po Mszy św. każdy z nas otrzymał indywidualne błogosławieństwo relikwiami św. Maksymiliana, a na pamiątkę tego spotkania – obrazek z wizerunkiem Niepokalanej i naszego Patrona. Rozdaliśmy również Cudowne Medaliki, aby były „kulkami Niepokalanej” wśród naszych bliskich i znajomych.
Dzień Skupienia - nowy powiew, zastrzyk słowa, które warto zachować w sercu – tym zdaniem ks. Jacek zakończył nasze spotkanie. Życzył wszystkim zapału do naśladowania św. Maksymiliana - dawania świadectwa uśmiechem wśród naszych najbliższych. Jak określiła to jedna z uczestniczek: Był to czas, by „naładować akumulatory”:)
Na początku spotkania ks. prałat Stanisław Wawrzyńczyk, proboszcz parafii, przywitał przybyłych gości. Swoją obecnością zaszczycili nas Członkowie Międzynarodowej Rady Rycerstwa Niepokalanej: prezes - Raffaella Aguzzoni, Misjonarka Niepokalanej Ojca Kolbego, oraz br. Francois Godeferd OFMConv z Francji, sekretarz. Przyjechali oni do nas wraz z o. Piotrem Cuber, Asystentem Rycerstwa Niepokalanej krakowskiej Prowincji Franciszkanów. W Dniu Skupienia uczestniczył również Jerzy Kupnicki, prezes MI diecezji bielsko-żywieckiej.
Konferencję „Świadectwo życia i świadectwo śmierci św. Maksymiliana, męczennika” wygłosił ks. Jacek Pędziwiatr, Asystent Rycerstwa Niepokalanej diecezji bielsko-żywieckiej. Przygotował on prezentację multimedialną na temat dawania świadectwa na wzór naszego Patrona. Jak podkreślił, najdoskonalszym świadectwem jest męczeństwo – oddanie życia za drugiego człowieka. Jednak pokazał nam również, że św. Maksymilian to nie tylko świadek-męczennik. Całe jego życie było świadectwem miłości.
Ks. Jacek przedstawił nam dekalog świadka w oparciu o życie św. Maksymiliana:
1. Świadek jest optymistą
2. Świadek nie krytykuje
3. Świadek nie potępia
4. Świadek chwyta w sieć życzliwości
5. Świadek ma otwarty umysł i serce
6. Świadek człowiekiem uśmiechu
7. Świadek ma ducha dziecka
8. Świadek jest cierpliwy
9. Świadek – całym życiem
10. Świadek człowiek godności
Jakim świadkiem był św. Maksymilian?
Świętym przez optymizm. Powstrzymywał się od krytyki, która potępiałaby bliźniego, ale cierpiał z powodu grzechu drugich.
Miał otwarty umysł i serce na wiedzę, aby bliżej poznać Boga. Wszelkie nowości – radio, kino telewizję chciał wykorzystać dla większego dobra.
Święty z uśmiechem, który głosił kazanie własnym życiem przez czynienie dobra, bo najlepsze kazanie, to poświęcić czas drugiemu człowiekowi.
Szczególną cechą św. Maksymiliana jest również spokój – nie przeklinał, nie narzekał. Współwięźniów pocieszał: „nie bójcie się tych, co zabijają ciało, ale duszy zabić nie mogą”.
„Nienawiść nie jest siłą twórczą. Siłą twórczą jest MIŁOŚĆ.”
Świadkiem powinien być każdy z nas. I nie zawsze trzeba heroicznych czynów. Czasem wystarczy być życzliwszym, uśmiechniętym. Tak jak św. Maksymiliana – świadek miłości.
Po wysłuchaniu konferencji wspólnie odśpiewaliśmy Litanię Loretańską, a następnie uczestniczyliśmy we Mszy św. Kazanie wygłosił również ks. Jacek Pędziwiatr. Powiązał on pewne wydarzenia, które pozornie nie mają nic wspólnego. Jednak „dla Pana Boga nic nie dzieje się przez przypadek”.
• 15 września 1830roku przejechał pierwszy pociąg – kolej żelazna. W listopadzie tego samego roku Matka Boża objawiła się świętej Katarzynie Labouré zostawiając mały żelazny medalik – Cudowny Medalik.
• W 1950r. Rada Europy ogłosiła konkurs na flagę Unii Europejskiej. Wziął w nim udział Niemiec, który akurat czytał o objawieniu z 1830r. Zainspirowany Cudownym Medalikiem, narysował dwanaście gwiazd na niebieskim tle i wygrał konkurs. Ostatecznego wyboru flagi dokonał Komitet Ministrów 8 grudnia 1955 roku - tego dnia czcimy Niepokalane Poczęcie Maryi.
Po Mszy św. każdy z nas otrzymał indywidualne błogosławieństwo relikwiami św. Maksymiliana, a na pamiątkę tego spotkania – obrazek z wizerunkiem Niepokalanej i naszego Patrona. Rozdaliśmy również Cudowne Medaliki, aby były „kulkami Niepokalanej” wśród naszych bliskich i znajomych.
Dzień Skupienia - nowy powiew, zastrzyk słowa, które warto zachować w sercu – tym zdaniem ks. Jacek zakończył nasze spotkanie. Życzył wszystkim zapału do naśladowania św. Maksymiliana - dawania świadectwa uśmiechem wśród naszych najbliższych. Jak określiła to jedna z uczestniczek: Był to czas, by „naładować akumulatory”:)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz